Ang isang signal ng telebisyon sa telebisyon ay maraming megahertz ang lapad, kaya't ang mahaba, katamtaman at maikling mga saklaw ng haba ng daluyong ay masyadong makitid para dito. Upang maipadala ang mga naturang signal, hindi bababa sa mga ultrashort na alon ang ginagamit. Ang sitwasyong ito ay hindi nagbago sa paglipat sa digital na telebisyon.
Panuto
Hakbang 1
Ang mga wavelength na inilalaan para sa broadcast ng telebisyon ay nag-iiba sa bawat bansa. Sa Russia, para sa pag-broadcast ng analog sa mga alon ng metro, ang pamantayan ng D ay pinagtibay, na nagbibigay ng 12 mga channel. Ang una sa kanila ay tumutugma sa dalas ng 49.75 MHz para sa paglilipat ng isang senyas ng imahe at 56.25 MHz para sa paglilipat ng isang senyas ng tunog. Sa huli, ang imahe at tunog ay naililipat, ayon sa pagkakabanggit, sa mga dalas ng 223, 25 at 229, 75 MHz. Ang mga naunang pagpapadala sa decimeter waves ay natupad hindi sa lahat ng mga lungsod, ngunit ngayon - sa halos bawat isa. Ang mga frequency ng mga channel sa saklaw na ito ay itinakda ng pamantayan ng K. Sa una sa kanila, na nagdadala ng bilang 21, mga frequency na 471, 25 at 477, 75 MHz ay ibinibigay para sa mga signal ng imahe at tunog. Ang huling channel sa saklaw ay una na 41 (631, 25 at 637, 75 MHz), pagkatapos ay 60 (783, 25 at 789, 75 MHz), at ngayon ito ang numero ng channel 69 (855, 25 at 861, 75 MHz). Pagbuo ng amplitude ng signal ng imahe, at pagbago ng dalas ng tunog. Isasaalang-alang ng maasikaso na mambabasa na sa lahat ng mga kaso ang pagkakaiba sa pagitan ng mga frequency para sa pagpapadala ng imahe at tunog ay 6.5 MHz. Sa ibang mga bansa, ang pagkakaiba na ito ay maaaring magkakaiba, halimbawa, 5.5 MHz (pamantayan B at G).
Hakbang 2
Mayroong mga malalaking puwang sa pagitan ng mga channel 5 at 6 at 12 at 21. Imposibleng ayusin ang pagsasahimpapawid ng telebisyon sa mga frequency na nahuhulog sa mga agwat na ito sa hangin - maaari itong makagambala sa pagsasahimpapawid sa radyo at iba pang mga uri ng komunikasyon. Ngunit maaari silang mai-broadcast sa pamamagitan ng cable, na madalas na isinasagawa ngayon. Sa simula, hindi gumagana ang mga TV sa mga banda na ito - kinakailangan ng mga set-top box. Ngayon, halos lahat ng mga TV ay maaaring makatanggap ng mga channel na ito, na nakatanggap ng mga numero mula S1 hanggang S40, sa kanilang sarili. Ang mga pagkakaiba sa dalas para sa paghahatid ng mga signal ng larawan at tunog sa mga channel na ito ay sumusunod din sa pambansang pamantayan.
Hakbang 3
Isinasagawa ang pagsasahimpapawid sa telebisyon sa digital sa mga frequency sa loob ng umiiral na saklaw ng decimeter, kaya maaaring magamit ang mga antennas na mayroon na. Sa pagitan lamang ng antena at ng TV kinakailangan na maglagay ng isang kalakip na decoder o gumamit ng isang TV na may built-in na decoder. Ngunit salamat sa compression sa digital broadcasting, posible na ipakilala ang tinatawag na multiplexes, kapag maraming mga channel sa telebisyon ang nag-broadcast sa isang frequency channel. Ang compression ay mas mahusay sa DVB-T2 kaysa sa DVB-T. Para sa pag-broadcast ng cable, ginagamit ang mga pamantayan ng DVB-C at DVB-C2.
Hakbang 4
Sa pag-broadcast ng satellite TV, ginagamit ang mga saklaw ng dalas na naaayon sa mga yunit at sampu-sampung gigahertz. Dati, analog din ito, ngunit ginamit din ang pagbabago ng dalas upang makapagpadala ng mga signal ng imahe. Isinasagawa ngayon ang satellite broadcasting sa parehong mga banda, ngunit gumagamit ng mga pamantayang digital, lalo na, DVB-S at DVB-S2.
