Ngayon kahit ang mga bata ay may mga mobile phone, at mahirap isipin ang buhay na wala sila. At sa sandaling ang mga tao ay maaaring managinip lamang ng isang tool na magpapahintulot sa kanila na madaling makipag-usap sa mga mahal sa buhay na naninirahan sa ibang lungsod o ibang bansa. Mayroon ding mga nagtangkang tuparin ang pangarap na ito.
Ang unang pagtatangka upang maimbento ang telepono
Ang paghahatid at pagtanggap ng mga tunog ng mga modernong telepono ay nangyayari sa pamamagitan ng mga electromagnetic signal. Ang mga unang instrumento ay mekanikal at may direktang channel ng acoustic, nagtrabaho sila batay sa prinsipyo ng pagpapalaganap ng mga tunog na panginginig sa isang tuluy-tuloy na daluyan, sa kasong ito ng hangin.
Ang mga pagtatangkang mag-imbento ng isang paraan ng komunikasyon sa boses ay maraming siglo na ang nakalilipas. Ang "lubid na telepono", kung saan ang dalawang lamad ay konektado sa isang string o kawad, ay kilala sa napakatagal na panahon.
Sa kauna-unahang pagkakataon ang salitang "telepono" ay ginamit ni Charles Boursel, pangalawang inspektor ng telegrapo at mechanical engineer ng Paris. Naisip niya ang ideya ng telephony, at noong 1854, sa kanyang disertasyon, inilarawan niya ang prinsipyo ng telepono. Ngunit sa pagsasagawa, hindi niya namalayan ang kanyang ideya.
Ang Aleman na si Johann Philip Reis noong 1861 ay nagdisenyo ng aparato ng Telephon, na may kakayahang ilipat ang pagsasalita ng tao at mga tono ng musika sa mga wire. Nilagyan ito ng isang galvanic na baterya bilang isang mapagkukunan ng kuryente, isang speaker at isang mikropono.
Ang pag-imbento ng unang ganap na telepono
Noong 1871, ang siyentipikong Italyano-Amerikano na si Antonio Meucci ay nag-aplay para sa isang patent para sa isang aparato na tunog-by-wire na naimbento niya noong 1860 na tinawag na Telectrophon. Nalaman ni Meucci ang posibilidad na pag-convert ng mga tunog na panginginig sa mga de-kuryenteng salpok at paglilipat ng boses sa isang distansya sa pamamagitan ng mga wire nang hindi sinasadya. Nagsanay siya ng gamot gamit ang kanyang electric generator. Isang araw ay narinig niya ang boses ng isang pasyente mula sa ibang silid na may mga kawad na nakadikit sa kanyang mga labi. Kaya napagtanto ng imbentor na ang kasalukuyang kuryente ay maaaring magpadala ng tunog sa isang distansya. Gayunpaman, nabigo siyang makakuha ng isang patent para sa kanyang imbensyon sa oras dahil sa mga taktika ng isang malaking kumpanya at mga interesadong partido.
Ngunit na-patent ni Alexander Bell noong 1876 ang isang telepono na tinawag na "pakikipag-usap sa telegrapo". Ang kanyang tubo ay maaaring makatanggap at magpadala ng pagsasalita ng tao. Ang kampanilya ay naimbento ng kaunti kalaunan, noong 1878, ng isang kasamahan na si Bella Watson. Ang tawag ay ginawa gamit ang isang sipol sa tatanggap, ngunit ang mekanismong ito ay limitado sa isang saklaw na 500 metro. Ang aparatus ni Bell ay ipinakita sa Philadelphia sa World Electrotechnical Exhibition noong Hunyo 1876.
Si Alexander Bell ay opisyal na isinasaalang-alang ang imbentor ng telepono sa loob ng mahigit isang daang taon. Gayunpaman, noong Hunyo 11, 2002, ang Italyano na si Antonio Meucci ay gayunpaman kinikilala bilang imbentor ng pamamaraang ito ng komunikasyon, na naitala sa resolusyon ng Kongreso ng Estados Unidos.
Mula pa noong pagsisimula ng ika-20 siglo, ang mga linya ng telepono ay patuloy na umuunlad sa buong mundo, kabilang ang mga pang-internasyonal.
