Sa kabila ng halos limampu't taong anibersaryo nito, sa ating bansa, ang teknolohiya ng touchscreen ay nagsimulang makakuha ng katanyagan hindi pa matagal. At mahahanap mo pa rin ang isang indibidwal na tumitingin sa hindi paniniwala sa terminal ng pagbabayad, sinusubukang sundutin ito nang mas mahirap.
Kailangan
Isang computer na may koneksyon sa Internet, mga aparato na may teknolohiya ng touchscreen
Panuto
Hakbang 1
Ang teknolohiyang touchscreen (mula sa English t ouch-touch at screen-screen) ay binuo upang mapalitan ang pindutan ng push-button higit sa 40 taon na ang nakakalipas sa Kanluran na may layuning kadalian ng paggamit at pag-save ng puwang sa nagtatrabaho na ibabaw ng mga ATM. Nang maglaon, nakakita ito ng application sa halos lahat ng mga lugar ng modernong katotohanan: mula sa mga pamilyar na smartphone at mga terminal ng pagbabayad hanggang sa dashboard sa mga kotse. Ang touchscreen ay isang touch screen na kinokontrol ng pagpindot sa iyong mga daliri o isang espesyal na stylus. Bukod dito, dahil sa kawalan ng mga pindutan at, dahil dito, ang mga puwang sa pagitan ng mga ito, ang panganib ng alikabok o kahalumigmigan na makapasok sa loob ng aparato mismo ay naibukod.
Hakbang 2
Bilang karagdagan sa isang malawak na hanay ng mga aplikasyon ng mga teknolohiya ng ugnay, ang mga monitor mismo ay gumagamit ng iba't ibang mga system na maaaring makilala ang ugnayan ng tao. Ang resistive panel ay binubuo ng dalawang plate na pinaghihiwalay ng isang dielectric at pinahiran ng isang espesyal na conductive compound. Ang tuktok na plato ay may kakayahang umangkop at ang ilalim na plato ay matigas. Ang singil ay dumadaan sa dalawang mga layer sa ngayon at sa punto kung saan hinawakan ng gumagamit ang screen. Ang pagbabagong ito ay ipinapadala ng mga electrode na matatagpuan sa mga gilid ng mga plato sa controller, na nagpoproseso ng signal, kinakalkula ang mga coordinate ng pagpindot. Ang ganitong uri ng screen ay ang pinaka-karaniwan, subalit, sa kabila ng pagiging simple at mababang gastos, mayroon itong isang makabuluhang sagabal. Ang nababaluktot na plato ay napapailalim sa mabilis na pagkasuot at na-rate para sa isang milyong mga pagpindot sa isang punto.
Hakbang 3
Ang isang malaking "reserba" ng mga pagpindot ay may isang capacitive na uri ng screen. Ang isa pang kalamangan sa modelo ng resistive ay ang kakayahang magpadala ng isang mas matalas na imahe. Ang prinsipyo ng pagpapatakbo ng ganitong uri ng screen ay batay sa kakayahan ng isang tao na magsagawa ng isang singil sa kuryente. Sa sistemang ito, ang layer na nag-iimbak ng singil sa kuryente ay nasa glass panel ng monitor. Sa sandaling ito ay hawakan, ang bahagi ng pagsingil ay ililipat sa gumagamit. Ang pagbawas ng singil sa capacitive layer ay nakukuha ng mga electrodes sa controller, na tumutukoy sa mga coordinate ng pagpindot.
Hakbang 4
Ang pinaka-kagiliw-giliw at mamahaling sistema ay ang teknolohiya ng mga ibabaw na alon ng tunog ng tunog. Sa halip na mga electrode, ang mga piezoelectric emitter ay inilalagay sa mga sulok ng screen, na pinapalitan ang signal sa isang ultrasonikong alon, na pantay na pinalaganap ng mga sumasalamin sa buong lugar ng screen. Pagkatapos ay nakatuon ang ultrasound sa isang tatanggap, na binago ang natanggap na panginginig ng boses pabalik sa isang de-koryenteng signal.
Hakbang 5
Ang anumang pag-ugnay sa screen ay humahantong sa isang pagbabago sa larawan dahil sa paglaganap ng mga alon. Inihambing ito ng controller sa reference matrix at kinakalkula ang nais na coordinate. Matutukoy din ng taga-kontrol ang puwersa ng pagpindot, kung saan, bilang karagdagan sa mataas na kawastuhan at mataas na kalidad ng larawan, ay isa sa pinakamahalagang kalamangan ng mga SAW panel.
